van Blumhouse Een huis aan de Bayou kreeg niet veel liefde van critici, maar op Hulu heeft het een kans om een hopelijk meer waarderend publiek te bereiken. Als genre worden horrorfilms hard beoordeeld, en Een huis aan de Bayou was geen uitzondering. Hoewel de film geen meesterwerk was, wordt hij onderschat.
GERELATEERD: 10 meest ondergewaardeerde optredens in horrorfilms
Een ding dat de film buitengewoon goed doet, is het gebruik van slimme, griezelige dialogen om het publiek vol angst te houden en af te leiden van mogelijke plotgaten. Deze citaten zijn allemaal huiveringwekkende voorbeelden van hoe de tegenstanders cryptische uitdrukkingen gebruiken om dreiging over te brengen, en elk ervan trekt de kijker dieper in een verhaal over gezinsdynamiek dat net zo dodelijk en duister is als de bayou zelf.
Opa's briefje
De duivel houdt je in de gaten.
Het briefje dat opa op de bon van John schrijft, wordt pas in een latere scène hardop uitgesproken, maar het is duidelijk een dreigement vermomd als waarschuwing, waardoor de scène onzeker wordt. De regel haalt kijkers uit wat tot nu toe een mild familiedrama is geweest, waardoor de stemming in een duidelijk donkerdere richting verschuift.
Hoewel de woorden kunnen worden afgeschreven als een hyperreligieuze waarschuwing of zelfs als een grap, vormt de reactie van John en zijn onwil om het Anna of zelfs Jessica te vertellen de basis voor het onbehagen dat vanaf dat moment alleen maar zal groeien. Anna heeft deze vakantie misschien gepland voor quality time met het gezin, maar deze regel laat het publiek weten dat het gezin niet zo alleen is als ze denken.
Grandpappy wordt cryptisch met een waarschuwing
Sommigen van ons nodigen hem uit. Sommigen niet.
Wanneer John opa ondervraagt over het briefje, is het antwoord een herhaling over de duivel die toekijkt, met de cryptische toevoeging hierboven, en John is duidelijk gefrustreerd en verward, hoewel hij op zijn hoede is. Toch zullen gewiekste kijkers de nadruk hebben opgemerkt die Isaac legde op de vraag: mogen we binnenkomen? in de vorige scène.
De dialoog is gevuld met verwijzingen naar het openen en sluiten van deuren en uitnodigingen, en in dit geval is er een sterke implicatie dat John iets veel ergers heeft gedaan dan zijn vrouw bedriegen - hij heeft de duivel uitgenodigd.
Opa weet beter
De duivel gelooft in jou.
Nadat John aankondigt dat hij niet in de duivel gelooft, reageert opa heftig. De echte griezelfactor zit hier niet zozeer in de woorden, maar in hoe Grandpappy bevriest, zich dan omdraait en de lijn op een dodelijk serieuze toon aflevert met een plechtige, doordringende blik.
Het publiek weet dat Grandpappy geen loze religieuze opmerking maakte over het bestaan van God en de duivel. Hij waarschuwde John dat zijn gebrek aan geloof hem niet zal redden van een bovennatuurlijke kracht die hem in het vizier heeft, hoewel John de hint duidelijk niet begrijpt.
Opa komt ter zake
Hij is mijn kleinzoon niet.
Issac (Jacob Lofland) in Een huis aan de Bayou
Deze simpele uitspraak van Grandpappy is huiveringwekkend in zijn overlevering, maar nog meer in zijn implicaties voor de waarheid over wie Grandpappy en Isaac zijn, Wat ze zijn, en wat de aard van hun relatie is. De aankondiging dat 'Grandpappy' een bijnaam is, geen familieband, maakt de Chambers duidelijk dat er iets gevaarlijkers op het spel staat dan sociale onhandigheid.
GERELATEERD: 15 meest iconische citaten uit horrorfilms
Ook het publiek kan zich inleven in het groeiende onbehagen van de familie Chamber, dat deze lijn over de rand doet slaan. Zowel de Chambers als de kijkers zoeken naar mogelijke antwoorden over deze twee 'country folk', die sinistere geheimen verbergen.
Isaac spreekt zijn meest huiveringwekkende woorden uit
Op een dag word ik beroemd. Net als Charles Manson.
Bijna elk woord uit Isaacs mond is verontrustend, maar dit staat bijna bovenaan de lijst. De verwijzing naar Charles Manson, terwijl hij een gezin onder schot houdt, kan niet bedreigender zijn en echte verschrikkingen oproepen in de hoofden van het publiek.
Erger nog is de onderliggende conclusie dat Isaac naar Charles Manson kijkt als iemand om na te volgen, een heel slecht teken voor het lot van de Chambers. De introductie van de camera geeft een mogelijkheid aan voor een found footage-einde, zoals in Het Blair Witch-project , waardoor kijkers zich afvragen of iemand levend het huis uit zal komen.
Isaac mag beslissen
Maak je geen zorgen. Als je rechtvaardig bent, zul je overleven.
Direct nadat hij een verborgen jachtgeweer onder een tafel vandaan heeft gehaald, spreekt Isaac deze woorden uit aan de doodsbange familie, allemaal ineengedoken bij het raam. Isaacs poging tot geruststelling mislukt niet alleen, maar het dient ook als een waarschuwing dat geweld onontkoombaar zal zijn.
De woordkeuze illustreert dat Isaac gelooft dat hij een erkende karma-dispenser is, vrij om iedereen aan te vallen, aangezien de heiligen niet zullen worden gekwetst. Hij richt de woorden op het hele gezin, maar zijn focus ligt op Jessica, en dit werpt potentiële twijfel op bij de kijker over welke ouder de echte 'slechterik' is.
Opa is een gewillige medeplichtige
Net als het koken van kalfsvlees.
Jessica (Angela Sarafyan) in Een huis aan de Bayou
In termen van puur kwaad spant deze uitspraak de kroon. Tot nu toe leek opa onder Isaacs controle te staan, mogelijk zelfs bang voor hem, maar zijn woorden tonen aan dat hij Isaacs plannen gewillig uitvoert, en geniet hen. De scène waarin Jessica zijn instructies opvolgt terwijl ze 'Het spijt me' tegen Vivienne fluistert, is al vol spanning, angst en afschuw, waarbij Jessica gedwongen wordt te moorden om haar dochter te beschermen.
GERELATEERD: 10 horrorfilms die oorspronkelijk werden beoordeeld als NC-17 die moesten worden aangepast
Grandpappy's zelfvoldane woorden slagen erin om viskeus zout in de wond te wrijven en de kijker naar een meedogenloze ruimte te trekken waar eerder alleen op werd gezinspeeld.
Hulpsheriff Torres laat zien dat er niemand is om naar toe te gaan
Het is gemakkelijk om in de war te raken op de bayou.
Deze regel, uitgesproken wanneer Jessica en Anna hulp zoeken, weerspiegelt de eerdere verwijzingen die Grandpappy maakte over de bayou, en herhaalt dat het geen veilige of voorspelbare locatie is. De verklaring impliceert ook dat de lokale bevolking in het dichtstbijzijnde kleine stadje van deze enge horrorfilm Grandpappy en Isaac kent en beschermt.
Detective Torres' gaslighting van Jessica geeft verder aan dat er geen hulp zal zijn en dat geen verstandig persoon haar verhaal zal geloven. De volharding dat de verschrikkingen allemaal in Jessica's hoofd zaten, kronkelt in de buik van de kijker. Jessica's verontwaardigde reactie laat zien dat ze weet dat ze geen waanvoorstellingen heeft. Jessica is een sterke, dappere vrouwelijke hoofdrolspeler, maar de woorden van de hulpsheriff geven aan dat het vinden en straffen van Isaac en Grandpappy uitgesloten is.
Isaacs huiveringwekkende laatste woorden
We staan vlak achter u, mevrouw.
Deze film vertrouwt niet op jump scares, maar geeft de voorkeur aan een langzame opbouw van angst die explodeert in hectisch geweld. Ook al lijkt het erop dat zowel Isaac als Grandpappy zijn vermoord als Jessica en Anna vertrekken, de kijker heeft in deze film geleerd de dood niet te vertrouwen (arme Tub Tub).
Toch gaat de angst in een oogwenk van 0 naar 60 terwijl Jessica luistert naar Isaac's nep-beleefde stem die deze woorden uitspreekt. De kijker deelt haar combinatie van woede, hulpeloosheid en angst terwijl Isaac voorbijrijdt en haar groet, zijn laatste zin een waarschuwing dat zij en Anna nooit echt aan zijn wacht zullen ontsnappen.
VOLGENDE: 1o meest unieke horrorfilms, volgens Reddit