2019's Scary Stories To Tell In The Dark was een verrassend getrouwe bewerking van de korte verhalen, en hier zijn 10 van de absoluut engste.
Eng Verhalen om in het donker te vertellen is een horrorfilm uit 2019 gebaseerd op de gelijknamige bloemlezing met korte verhalen van Alvin Schwartz. De verhalen die vaak een paar alinea's lang zijn, zijn gecentreerd rond enge ontmoetingen, meestal met kinderen, met paranormale entiteiten, vaak afgesloten met open interpretaties.
Hoewel de film een origineel plot volgt, maakt hij gebruik van verschillende iconische personages zoals Harold, the Scarecrow en Jangly Man. Drie verhalen uit de originele collectie worden ook hardop voorgelezen door de hoofdrolspelers; dezelfde verhalen beïnvloeden het verloop van hun acties naarmate de film vordert. Schwartz 'verhalen zijn vooral grappig en spookachtig voor een jong publiek, vanwege het beeld van onzekerheid en surrealisme dat hij schildert.
SPOILER ALERT: Opgemerkt moet worden dat de onderstaande verhalen bepaalde verhaallijnen uit de film en de literaire collectie beslaan.
7De droom
The Pale Lady uit de film is een directe afhaalmaaltijd uit het verhaal De droom . Het korte verhaal gaat over een kunstenaar genaamd Lucy Morgan die droomt van een specifieke slaapkamer. Deze kamer had een tapijt dat was gemaakt van grote vierkanten die op luiken leken. Dan arriveert een bleke dame met zwarte ogen in haar droom, die Morgan terugbrengt naar de werkelijkheid.
De volgende dag verhuist Morgan naar een nieuwe stad en verhuist naar een kamer die griezelig veel lijkt op de slaapkamer die ze in haar droom had gezien. De bleke dame verschijnt ook in deze kamer en jaagt het levende daglicht uit de kunstenaar. Ze pakt haar spullen en vlucht. Vergelijkbaar is dit niet zo angstaanjagend als de andere verhalen, alleen al vanwege het feit dat de hoofdrolspeler ontsnapt uit de nachtmerrieachtige wereld en het wezen waarmee ze vastzit. Anders hebben de personages van Schwartz meestal niet zoveel geluk.
6Waar kom je voor?
Het slungelige wezen van Waar kom je voor inspireerde het monster van de film, Jangly Man. Volgens het verhaal hunkert een eenzame oude vrouw naar gezelschap. Op een avond zegt ze: 'Ik wou dat ik wat gezelschap had.' Plots rinkelen twee voeten door een schoorsteen, gevolgd door armen, benen en een hoofd. De griezelig uitziende vreemdeling begint door de kamer te dansen en beweert dat hij de vrouw is komen halen.
Het einde blijft onzeker omdat het doel van het bezoek van de vreemdeling onduidelijk is. Er ontstaat een sfeer van mysterie omdat men zich kan afvragen wat hij met de vrouw zou gaan doen. Zou hij haar vermoorden, opeten of haar de rest van haar leven achtervolgen?
5Het spookhuis
Het spookhuis speelt met verschillende bekende stijlfiguren zoals het titulaire spookhuis, met een priester als hoofdrolspeler. De priester ontmoet een misvormde dame in het huis die vertelt hoe haar gekwelde ziel ronddwaalt om de man te vinden die haar heeft vermoord en haar lichaam heeft gedumpt. De illustratie van Stephen Gammell is absoluut een van zijn meest beklemmende, en beschrijft een vrouw zonder ogen en zonder rot vlees.
Het einde is nog steeds enigszins optimistisch, aangezien het lot de moordenaar voor het gerecht brengt en de priester de vrouw een behoorlijke begrafenis geeft. In tegenstelling tot de meeste andere verhalen in de serie, blijft het centrale personage ongedeerd. De film is enigszins geïnspireerd door dit verhaal, aangezien Sarah Bellows erg lijkt op het lijk van de eerder genoemde vrouw. Ook zij wil dat de wereld haar echte verhaal kent, net als de achtervolging van de vrouw om haar moordenaar te vinden.
4Me Tie Doughty Walker
'Me Tie Doughty Walker' is de uitdrukking die de schurk van de film Jangly Man zegt, wat zorgt voor een aantal verontrustende scènes. Het gelijknamige verhaal bevat echter niet zo'n personage. Het geeft een draai aan een veelvoorkomend volksverhaal over een bloederig hoofd dat elke nacht door de schoorsteen van een bepaald huis valt. Het verhaal gaat over een rijke man die de stedelingen vraagt om een nacht in het huis te overleven en ermee instemt 200 dollar te geven aan degenen die erin zijn geslaagd om te overleven.
Een jonge jongen stemt ermee in om zijn angsten te testen, samen met zijn hond. Uiteindelijk valt het hoofd en beseft het joch zijn dwaasheid als hij bleek van angst wordt. Het beklijvende element van het verhaal ligt echter in de beschrijvende aard van hoe het hoofd überhaupt arriveert. Een onzichtbaar wezen begint 'Me Tie Doughty Walker' te schreeuwen, waarop de hond van de protagonist ook reageert met 'Lynchee kinchy colly molly dingo dingo'. De zinnen blijven zich keer op keer herhalen, luider en luider tot het met bloed bedekte hoofd zakt.
3Harold
Harold is een angstaanjagende vogelverschrikker die een van de pestkoppen in de film doodt. Hij wordt ook genoemd in een eigen verhaal in het boek van Sarah Bellow. In tegenstelling tot de meeste andere personages in de Enge verhalen collectie, de mensen in Harold zijn nogal gemeen, ook al is hun gemeen gedrag ten opzichte van een levenloos object. Twee boeren noemen hun vogelverschrikker Harold naar een boer die ze niet mogen. Ze plagen en plagen de vogelverschrikker op vele manieren, totdat Harold op een dag tot leven komt.
Het meest angstaanjagende deel is het derde bedrijf. De vogelverschrikker biedt geen enkele schrik en achtervolgt geen van de boeren. Uiteindelijk blijkt hij net naast het karkas van een van de boeren te staan. De afgescheurde, bebloede huid wordt op een dak onder de zon gedroogd. De plotselingheid van het moment is te wild om te aanschouwen.
tweeDe grote teen
Het boek in de film bevat ook een hervertelling van De grote teen . Schwartz 'oorspronkelijke verhaal was op zichzelf een hervertelling van een populair Amerikaans volksverhaal. Daarin maakt een jongen kans op wat hij denkt dat een stuk vlees is. De familie maakt er een stevige maaltijd van en serveert die als avondmaal. Maar als de jongen 's nachts slaapt, komt er een wezen aan zijn deur kloppen en eist zijn teen terug. Het blijkt dat de jongen in zijn tuin de teen was van het zombieachtige wezen dat onder de grond sliep.
Het einde heeft een open einde, maar het is zeer waarschijnlijk dat het monster het kind opeet. Een alternatief einde laat het wezen beweren dat hij de jongen heel zou doorslikken en dan zijn botten zou kauwen. Elk kind kan buiten op de grond iets fascinerends tegenkomen. Maar dit verhaal laat zien dat het beter is om die externe objecten te laten zoals ze waren.
1De rode vlek
Of het nu de illustratie van Gammell is of de scène uit de film, De rode vlek is gemakkelijk een buitengewoon beangstigend verhaal voor zijn scenario dat heel erg in het echte leven kan gebeuren. Een meisje lijkt een gewone spinnenbeet te hebben, die volgens haar moeder binnen een paar dagen zou verdwijnen. Maar het blijft jeuken totdat het meisje eindelijk gaat douchen. Terwijl de douche spettert, explodeert de zogenaamde 'rode vlek'. De nasleep kan perfect worden beschreven door de eindregels van het verhaal , 'een zwerm kleine spinnetjes van de eieren die hun moeder in haar wang had gelegd.'
Er zijn bepaalde feitelijke gevallen, insecten kunnen eieren in het lichaam van een persoon leggen, of het nu in hun huid is of zelfs in de oren. Hier is de hoop dat niemand spinneneieren in zich krijgt.