'Ik drink je milkshake!' is een beroemd citaat uit There Will Be Blood vanwege zijn absurditeit, maar de regel onthult op verontrustende wijze de wreedheid van het kapitalisme.
Er zal bloed zijn wordt vaak beschouwd als een van de meest ambitieuze en cultureel belangrijke films van de jaren 2000, maar de beroemdste scène van de film wordt vaak als een grap naar voren gebracht, ondanks de relevant verontrustende implicaties ervan. Het moment waarop het hoofdpersonage, Daniel Plainview (Daniel Day-Lewis), uitroept: 'Ik drink je milkshake!' werd een populaire meme toen de film voor het eerst werd uitgebracht vanwege de absurditeit van de zin wanneer deze uit zijn verband werd gehaald. De scène is echter een diep gelaagde, donkere parodie op de relatie van Amerika met het kapitalisme en religie.
Regisseur en schrijver Paul Thomas Anderson verklaarde dat de 'milkshake'-toespraak was gebaseerd op een waarheidsgetrouwe getuigenis van de Republikeinse senator Albert Fall uit New Mexico, naar wie een congresonderzoek liep wegens het aannemen van steekpenningen van oliemaatschappijen in ruil voor het verlenen van geheime pachtcontracten voor federaal land. De gebeurtenis, die bekend werd als het Teapot Dome-schandaal, toonde aan hoe gemakkelijk kapitalisme tot corruptie kon leiden en inspireerde Upton Sinclairs satirische roman Olie! Het is dan ook geen verrassing dat Anderson zijn eigen scenario gedeeltelijk baseerde op het werk van Sinclair, ondanks de verhalende verschillen tussen de twee verhalen.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in snelle weergave te starten.
Het lijkt misschien vreemd dat senator Fall, temidden van wat anders een dik geformuleerde juridische procedure was, zo'n willekeurige, kinderlijke metafoor gebruikte om de olieafvoer te verklaren, maar dit is de reden waarom Anderson zich aangetrokken voelde tot het beeld. De filmmaker wist hoe belachelijk de bewoordingen klonken, maar hoe effectief de bewoordingen de inherente wreedheid en meedogenloosheid konden illustreren van de zoektocht van een oliebaron naar zijn vloeibare goud. Koppel dat aan de woest gekke uitvoering van Daniel Day-Lewis, evenals de zielige reactie van Paul Dano, en het is gemakkelijker in te zien waarom het citaat zo herkenbaar werd.
Daniëls valse doop en Eli's bekentenis uitgelegd
Om het gewicht van te begrijpen Er zal bloed zijn 's laatste scène, is het nodig om terug te kijken naar een even cruciale scène iets eerder in de film, wanneer Daniel wordt gedoopt door Eli (Dano). Daniels gewelddadige confrontatie met de predikant komt voort uit hun omstreden relatie, ontstaan tijdens hun eerste interactie toen Eli meer geld eiste voor het land dat zijn broer Paul aanvankelijk aan Daniel aanbood. De twee krijgen tijdens de film verbale en fysieke slagen als een manier om hun machtsstrijd te demonstreren.
Terwijl Daniel de lokale gemeenschap overtuigt om op zijn nieuw verworven land te werken, heeft de goudzoeker ook te maken met Eli's kerkdiensten die zijn personeelsbestand beïnvloeden. Daniël ziet deze religieuze tussenkomst als een bedreiging voor zijn machtsmonopolie, vooral omdat Eli zijn eigen charisma en invloed op zijn gemeente gebruikt om Daniëls gezag te ondermijnen. Eli grijpt de kans om zijn rivaal te domineren wanneer industriële ongevallen Daniels immoraliteit aan het licht brengen, maar Daniel is vatbaar voor aanvallen van gewelddadige woede wanneer zijn trots wordt bedreigd. De meedogenloze oliebaron valt Eli fysiek aan wanneer de predikant hem confronteert met zijn misstappen.
De doopscène is het punt waarop Eli comfortabel volledige dominantie over Daniël kan claimen. Het ritueel dient als een voorstelling voor Eli, een manier om Daniel te vernederen als vergelding voor het misbruiken van zijn macht. Daniel neemt natuurlijk niet deel aan de doop omdat hij terecht spijt heeft van zijn zondige daden, maar omdat dit de enige manier is waarop zijn verhuurder, William Bandy (Colton Woodward), hem toestaat zijn land op te eisen voor de aanleg van pijpleidingen. Wanneer Eli Daniel laat toegeven dat hij zijn jongen in de steek heeft gelaten en de duivel uit hem slaat, zweert Daniel intern wraak te nemen op zijn aartsvijand. Jaren later zorgt Daniel ervoor dat Eli zijn eigen hypocrisie toegeeft als een bedriegende televangelist wanneer de predikant hem de Bandy-landrechten aanbiedt.
De Milkshake-toespraak belichaamt Daniëls kapitalistische expansie
De milkshake-speech is het hoogtepunt van alle ervaringen van Daniel in de film en vertegenwoordigt de ware bedoelingen van het personage. Het is het hoogtepunt van zijn meedogenloosheid en toont zijn persoonlijke filosofie met betrekking tot concurrentie, en de doopscène stimuleerde zijn nog moordende toewijding aan expansie en inspireerde zijn wraakzuchtige daad van wreedheid. Net als de echte zakenman die hij is, elimineert Daniel Eli als een bedreiging voor zijn macht en geniet hij van het zielige kruipen van de predikant. Eli's bekentenis vindt misschien plaats in een landhuis in plaats van in een kerk, maar zijn klaagzangen geven Daniël het genoegen de rollen van Eli om te draaien.
In dit geval is Daniel echter niet tevreden met het simpelweg accepteren van Eli's gedwongen verontschuldiging. Hij geeft ook toe dat hij de Bandy-olie heeft gestolen die Eli hem zojuist heeft aangeboden, waardoor hij zijn dominantie nog verder heeft vergroot door de olieafvoer, zijn strategische manoeuvre, uit te leggen met de beelden van de jonge milkshake. Daniël ziet zijn vijanden niet op gelijke voet, maar als slachtoffers om onder zijn hiel te verpletteren. Voor de baron is de predikant niet meer dan een naïef en dom kind dat zijn heerlijke, suikerachtige drank onbeschermd achterlaat voor slimmere, meer ervaren mannen die de prijs waardig zijn.
In feite speelt de terugkerende beeldtaal van vloeistof een belangrijke rol bij het verklaren van het ongebreidelde kapitalisme in het hart van Er zal bloed zijn . Daniels zoektocht naar olie leidt tot zijn immense rijkdom, maar uit het slotgedeelte van de film blijkt dat hij een alcoholist is geworden, letterlijk dronken van macht. Het doopwater vertegenwoordigt ook zijn vermogen om zijn nederlagen om te zetten in machtsspelletjes. Daniël laat zijn kind in de steek zoals hij toegaf tegenover Eli's gemeente, maar hij omarmt zijn gebrek aan mededogen als kracht en standvastigheid en put zich figuurlijk uit in zijn olievermogen door zijn drinkgewoonte.
Waarom Daniel Eli vermoordt
Daniëls moord op zijn aartsvijand is het resultaat van zijn moordende houding ten opzichte van andere mensen, aangezien zijn ongevoeligheid tot moord leidt. Zijn gedrag lijkt misschien wild en overdreven, maar gezien Daniels eerdere acties is zijn geweld logisch. Hij vermoordde zijn valse broer omdat hij zich verraden voelde, verstootte zijn zoon omdat hij zich bedreigd voelde door zijn zakelijke ondernemingen, en uiteindelijk wreed hij Eli uit als een daad van wraak - het hoogtepunt van een hele scène die in wezen over wraak gaat. Daniel's vermogen om de overwinning op zijn vijand te claimen, is zelfs terug te voeren op de eerste scène van de film, waarin de goudzoeker erin slaagt om met een gebroken been naar een assaykantoor te kruipen om zijn ontdekte zilver correct te certificeren. Voor de kapitalist is zwakte niet onderhandelbaar.
Geld motiveert zowel Daniel als Eli om zich strikt aan hun respectieve wereldbeelden te houden. Daniels gezelschap en de religie van Eli vechten op een venijnige manier tegen elkaar, maar de ironie is dat ze allebei voortkomen uit dezelfde motivaties en daarom een bedreiging vormen voor elkaars bestaan. De twee personages proberen macht en kapitaal te verwerven door middel van privé-ondernemingen, maar een van de twee krachten moet uiteindelijk de andere vernietigen. Uiteindelijk is het Daniels merk van kapitalisme en zijn wurggreep over natuurlijke hulpbronnen die de manipulatieve religieuze ijver van Eli verslaat.
Dat is zeker geen toeval Er zal bloed zijn kwam uit tegen het einde van het Bush-tijdperk toen duidelijker dan ooit werd dat de regering van de president de strijd tegen de radicale religie gebruikte als rechtvaardiging om de zakelijke belangen in de olie-industrie uit te breiden. Van de titel van de film zelf tot de poster met een oliebron in de vorm van een kruis, het verhaal gaat uitgebreid in op de spanningen tussen machtskrachten aan het begin van de Amerikaanse eeuw. Het beroemde milkshake-moment van Daniel Plainview lijkt misschien nog steeds krankzinnig, maar het illustreert hoe de rijkste en machtigste mensen van het land zo succesvol worden.