Zelda II: The Adventure of Link nam een scherpe bocht naar links ten opzichte van zijn voorganger, en de franchise heeft nog nooit zo'n game zo gezien.
De razend populaire franchise van De legende van Zelda heeft meer dan vijftien titels op zijn naam staan, maar geen enkele lijkt op de tweede aflevering, Zelda II: The Adventure of Link . Bekende items en vijanden bevolken het spel, maar de manieren waarop de speler de verschillende doelen van Link bereikt, zijn enorm verschillend van zijn voorganger en zijn vele opvolgers, waardoor Zelda II een unieke cultklassieker in een klasse apart.
Het avontuur van Link uitgebracht op het Nintendo Entertainment System in 1987, voortbouwend op de gameplay van het origineel Legende van Zelda geïntroduceerd in 1986. Een notoir moeilijk spel, Zelda II is vergelijkbaar met het origineel omdat het weinig hulp biedt aan zwervende spelers. Link wordt uitgezet in een tempel, leeg op een slapende prinses Zelda na, met weinig aanwijzingen of uitleg om zijn reis op te zetten. Vanaf dat moment is het spel een reeks van vallen en opstaan terwijl Link van stad naar stad reist op zoek naar de weg vooruit.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in snelle weergave te starten.
Het meest in het oog springende verschil tussen Zelda II en elke andere aflevering van De legende van Zelda serie is de zijwaarts scrollende platformstijl. In steden en kerkers is Link beperkt tot het reizen naar links en rechts met het landschap, in plaats van de stijl van het origineel in vogelperspectief. Het is de enige game in de franchise die gebruikmaakt van dit platformapparaat, waardoor het een uniek lid is in de Zelda familie. Bovendien is Link ook uitgerust met een springvermogen dat anders afwezig is in de meeste andere spellen.
Zelda 2: What Else Makes Link's Adventure Different?
Zelda II speelt een beetje meer als Mario Brothers dan een Zelda spel, door simpelweg een zwaard te vervangen door de strijd in plaats van Mario's sprongaanval. Het avontuur van Link maakt ook gebruik van een Overworld waar Link doorheen moet navigeren om nieuwe locaties te vinden. Tijdens het reizen heeft Link zijn oude vogelperspectief dat zijn springvermogen en zijn zwaaiende zwaard tenietdoet, waardoor hij een doelwit wordt voor vijanden die door het land zwerven. De game combineert op een slimme manier de twee stijlen, waardoor spelers gedwongen worden tot een ontmoeting wanneer ze worden aangeraakt door deze Overworld-vijanden, waardoor de wereld tegelijkertijd enorm en toegankelijk aanvoelt terwijl ze nog steeds gevaarlijk is.
Naast het unieke landschap, Zelda II heeft ook een onderscheidend ervaringsgebaseerd systeem. Link verzamelt punten voor verslagen vijanden, wat resulteert in een niveau omhoog wanneer hij een nieuwe mijlpaal bereikt. Op deze punten heeft de speler een keuze met betrekking tot het niveau van Link-up, inclusief levensverlenging, magische buffs of een toename van de aanvalskracht. Meest Zelda games vergroten Link's leven en magisch gebruik naarmate de reis zich ontvouwt, maar Het avontuur van Link is de enige aflevering die ervaringspunten gebruikt.
Het werkt goed voor het spel, waardoor spelers de kans krijgen om een moeilijke plek te verlaten om een paar levels te grinden en terug te keren naar een gemakkelijker gevecht. Als spelers voor een uitdaging komen te staan, ontdekken ze snel het op leven gebaseerde systeem dat uniek is Zelda II. Wanneer Link's gezondheid nul bereikt, verliest hij een leven en keert terug bij de ingang van dezelfde kamer. Als Link echter alle drie zijn levens verliest, is het 'Game Over' en wordt hij gedwongen helemaal terug te gaan naar waar hij het spel begon (gelukkig met behoud van zijn items en zijn niveauvoortgang). Het kan een frustrerende ervaring zijn, hoewel de prestatie die spelers uit hun succes halen aanzienlijk is.
Hoewel de geest van het spel intact is met zijn vertrouwde zoektocht naar de Triforce of Courage, Zelda II is een schilderachtige maar moeilijke aflevering binnen de serie. De unieke gameplay is een opwindende verandering van tempo, met onderscheidende items en locaties, maar ook met verschillende bekende vijanden zoals Stalfos en Lizalfos. Het is een meesterlijke mix van vertrouwd en onbekend waar spelers al decennia van genieten. Vanwege het feit Zelda vindt zichzelf om de paar jaar opnieuw uit, Zelda II: The Adventure of Link past er precies in, ondanks dat het zo anders is.