7 manieren waarop Gladiator historisch nauwkeurig was (en 8 manieren waarop dat niet het geval was)

Welke Film Te Zien?
 

Gladiator is een van de meest geliefde historische heldendichten aller tijden, maar hoeveel van de film is nauwkeurig en hoeveel verandert de geschiedenis?





Hollywood is er nooit voor teruggeschrokken om de annalen van de geschiedenis te raadplegen voor inspiratie. Vaak heeft het geleid tot zeer vermakelijke films en Oscar-winnende uitvoeringen, zoals blijkt uit films als Gandhi , Dapper hart , en titanic . Een van de beste films van Ridley Scott is ongetwijfeld de enorme hit Gladiator , die probeert gebruik te maken van de geschiedenis terwijl er op de achtergrond een paar wijzigingen worden aangebracht.






GERELATEERD: Top 14 films die zich afspelen in het oude Rome, gerangschikt volgens Rotten Tomatoes



Hoewel de dramatische waarde van de film van het hoogste niveau is, is de historische nauwkeurigheid ervan zeer twijfelachtig. Artistieke verdienste is één ding, maar als het ten koste gaat van historische nauwkeurigheid, ontstaan ​​er problemen. Gladiator krijgt veel dingen goed over de Romeinse geschiedenis, terwijl ze een paar belangrijke waarheden in het proces verknoeien.

Bijgewerkt op 28 augustus 2021 door Derek Draven: Veel Hollywood-films repliceren de geschiedenis graag met een korreltje zout, en Gladiator is daarop geen uitzondering. Het is belangrijk om de echte geschiedenis achter elk verhaal te begrijpen, of het nu een mythe of een feitelijk verhaal is, en Gladiator's aandacht voor historische nauwkeurigheid verdienen zowel lof als kritiek in gelijke mate.






vijftienOnnauwkeurig: oorlogswapens gedurende de tijdsperiode

Historische films hebben de neiging om de kleine dingen te verknoeien, maar degenen die de geschiedenis kennen, kunnen ze van mijlenver zien. Wapens zijn een van de dingen die het meest te lijden hebben onder aanpassingen, aangezien filmmakers soms items uit een arsenaal uit een heel andere periode rukken.



Gladiator heeft enorme dartwerpers en katapulten om de opwinding van de openingsscène in Germania te verkopen; een van de meest epische openingsgevechten in de filmgeschiedenis. Helaas waren dit belegeringswapens die destijds in gebruik waren als een middel voor stationaire verdediging, in tegenstelling tot bewegende platforms die vochten in een bosrijke omgeving. Het komt er gewoon niet uit.






14Nauwkeurig: het symbool van vrijheid

Een van de interessantere personages in de film was Proximo, de voormalige gladiator die zijn eigen arena in Rome opende nadat hij zijn vrijheid had verkregen. Zijn beschrijving van het proces waardoor een gladiator zijn vrijheid zou krijgen, is historisch accuraat.



Zodra een gladiator het overleefd had om met pensioen te gaan of zijn vrijheid had verdiend, kreeg hij een houten zwaard, of 'rudis', als symbool. Hoewel Proximo werd bevrijd door keizer Marcus Aurelius, was het niet nodig dat elke gladiator die dispensatie van de keizer zelf kreeg.

13Onnauwkeurig: duimen omhoog/omlaag

De hitte van historische veldslagen zoals die zijn afgebeeld in Gladiator vertrouwt veel op intens drama en spannende thema's om het publiek naar binnen te trekken. Een van de manieren waarop de film dit doet, is door verschillende scènes te laten zien waarin het lot van de arenastrijders wordt beslist met een duim omhoog of omlaag gebaar door de regerende Caesar.

Er is echter weinig tot geen bewijs dat deze nauwkeurig gebaren werden gebruikt. Het onjuiste geloof komt van een schilderij van Romeinse gladiatoren door Jean-Léon Gérôme genaamd Duim naar , die laat zien dat het publiek het duim omlaag-teken gebruikt om de dood van de verslagen gladiator op te roepen. Alternatieve historische bronnen suggereren dat deze gebaren inderdaad werden gebruikt, maar omgekeerd.

12Nauwkeurig: de sociale status van gladiatoren in Rome

De film probeert een beetje glamour toe te voegen aan het leven van een gladiatorenstrijder door te suggereren dat de beste van de besten een soort beroemdheidsstatus zouden bereiken, met extraatjes om rond te komen.

In werkelijkheid waren de strijders minder dan vuil in de ogen van het Romeinse volk. Ze waren daar om te vechten en te sterven, meer niet. Dat gezegd hebbende, betekende het kostenbesparende karakter van gevechten op leven en dood dat de meeste gladiatoren zwichtten in de strijd, om op een andere dag te kunnen vechten.

elfOnnauwkeurig: de aanwezigheid van het christendom in de film

De film insinueert dat het christendom een ​​invloedrijke religie is gedurende de periode dat het verhaal zich afspeelt. Hints hiervan zijn verspreid, vooral tijdens een gesprek tussen Lucilla en Maximus, waar ze het bidden vermeldt op een manier die suggereert dat het een privé-aangelegenheid is.

Historisch gezien is dit alles behalve onmogelijk. Lucilla zou nooit tegen de Romeinse religie van die tijd zijn ingegaan, en het christendom zou pas veel later de scepter zwaaien over het rijk. Het geeft de film een ​​gevoel van dramatische zwaarte door er het christendom aan toe te voegen als een anker voor het publiek, maar het is een verkeerde veronderstelling.

10Nauwkeurig: de oorlog in Germania

Gladiator had een van de meest verbluffende en diepgewortelde openingen naar een klassiek epos ooit gefilmd - een enorme strijd tussen het Romeinse leger en de Germaanse hordes. De sequentie, op een schokkende en gewelddadige manier geschoten, plaatst het publiek midden in de strijd om het ruwe gruis, het vuil en het bloed te voelen.

VERWANT: 10 beste gladiatorenfilms, gerangschikt

Historisch gezien klopt de suggestie dat het Romeinse Rijk verwikkeld was in een langdurige oorlog met Germaanse stammen. Marcus Aurelius bracht het laatste deel van zijn regering door met het beveiligen van de noordelijke grens in een poging de Germaanse stammen op afstand te houden.

9Onnauwkeurig: het bestaan ​​van Maximus

Russell Crowe's vertolking van Maximus is duidelijk het hoogtepunt van de film, omdat het de verhalende toon zet die het publiek kan volgen. Zijn beproevingen, verliezen en overwinningen zijn allemaal geboren uit een systeem dat hem ooit omhoog hield, alleen om hem de afgrond in te sturen wanneer het hem uitkwam.

Hoe effectief het verhaal van Maximus ook is, het personage bestond niet echt. Integendeel, hij is een complete verzinsel die uitsluitend voor de film is gemaakt en die in de geschiedenis helemaal niet wordt genoemd. Hollywoodfilms doen dit vaak om een ​​herkenbaar anker voor het publiek te creëren om mee te volgen. In het geval van Maximus is hij er om grote momenten te verkopen, zoals een wraakzuchtige toespraak tot zijn bloedvijand Commodus in een van de meest iconische citaten Gladiator heeft te bieden .

8Nauwkeurig: Maximus' karakter

Het karakter van Maximus Decimus Meridius was misschien fictief, maar zijn persoonlijkheid en kenmerken waren stevig doordrenkt van de Romeinse geschiedenis. Wanneer Rome geconfronteerd werd met een ernstige externe dreiging, zou de Senaat één man aanstellen om het door te zetten, in de verwachting dat ze de macht zouden opgeven als de dreiging was overwonnen.

Volgens de legende benaderde de senaat de boer Lucius Quinctius Cincinnatus om een ​​vijandige macht te bedwingen. Het kostte Cincinnatus slechts vijftien dagen om de dreiging te bedwingen, en toen hij dat eenmaal deed, keerde hij terug naar zijn bescheiden boerenleven. De standvastige weigering van Maximus om de macht in Rome over te nemen, weerspiegelt die van de legendarische Romeinse generaal Cincinnatus, evenals zijn voorkeur voor een eenvoudig leven.

7Onnauwkeurig: Lucilla & Commodus

Lucilla werd gepresenteerd als een oprechte vrouw in Gladiator die zich bezighield met de toestand van het Romeinse Rijk. Haar onstuimige relatie met haar wrede broer Commodus is een hoofdthema in de film. Hoewel het waar is dat Lucilla een mislukte moordaanslag op Commodus heeft georganiseerd, is er geen bewijs dat hij ooit erotische gevoelens voor haar koesterde.

Het is waarschijnlijk dat de reputatie van Rome als een weelderig, corrupt en verdorven rijk de scenarioschrijvers van de film heeft geïnspireerd om zo'n wellustige plot in het script op te nemen, maar het heeft geen basis in historische feiten.

6Nauwkeurig: vijandschap tussen de pretoriaanse garde en het legioen

De Praetoriaanse Garde waren de persoonlijke lijfwachten en inlichtingenverzamelaars van de Romeinse keizer, die hem beschermden tegen fysieke en politieke bedreigingen. Het leven van een Praetoriaanse Garde was anders dan dat van een Legionair, omdat ze relatief comfortabel en veilig in Rome konden blijven, terwijl de legioenen aan de rand van het rijk vochten.

Dit viel niet goed bij de gemiddelde soldaat, die met minachting, afschuw en ongetwijfeld afgunst naar de pretorianen keek. Dit wordt door de hele film weerspiegeld, misschien wel het meest in de scène waarin Maximus aan zijn executie in het noorden ontsnapt en een van zijn toekomstige beulen op een spottende manier Praetoriaans noemt, voordat hij hem wegstuurt.

5Onnauwkeurig: Romeinse democratie

Het publiek heeft misschien gedacht dat het Romeinse rijk progressiever was dan ze aanvankelijk dachten toen Gracchus stelt dat ... de Senaat het volk is, meneer. Gekozen uit het volk. Om namens het volk te spreken, een staat voor te stellen die vergelijkbaar is met moderne vormen van representatieve democratie.

De verklaring van Gracchus is enigszins misleidend, aangezien de samenstelling van de Romeinse senaat eigenlijk bestond uit vertegenwoordigers van de oudste leidende families van Rome. Uiteindelijk kregen ook de nouveau-riche en provincialen toegang, maar de belangen van de Senaat waren meestal egoïstisch van aard, op zoek naar meer persoonlijke en familiale status, en zelden uitkijkend naar het gewone volk.

4Nauwkeurig: Loyaliteit van het legioen

Toen Maximus tegen Gracchus zei: Laat mijn mannen me levend zien, en je zult zien waar hun loyaliteit ligt, maakte hij geen grapje. Romeinse legers waren om vele redenen buitengewoon loyaal aan hun generaals. Ten eerste is er een sterk gevoel van loyaliteit en kameraadschap door samen te hebben gevochten en gebloed, zoals gebruikelijk is bij soldaten door de geschiedenis heen, zelfs tot op de dag van vandaag.

GERELATEERD: 10 films om naar te kijken als je van Gladiator houdt

Ten tweede waren Romeinse generaals vaak verantwoordelijk voor het veiligstellen van pensioenpakketten voor hun troepen in de vorm van land, pensioenen of de belofte van oorlogsbuit. Generaals die met hun soldaten aten, in dezelfde kazerne sliepen, zij aan zij met hen vochten en hun comfortabele pensionering garandeerden, werden vaak verafgood en vochten voor tot de dood.

3Onnauwkeurig: de doden Marcus Aurelius & Commodus

Marcus Aurelius was een van de grootste keizers van Rome, de laatste van de 'vijf goede keizers' van de Antonijnse dynastie, en historisch bekend als een platonische filosoof-koning vanwege zijn werken in de stoïcijnse filosofie. Hoewel het een meeslepend drama is om hem te laten smoren door zijn zoon Commodus zodat hij de troon kon claimen, stierf Marcus Aurelius eigenlijk een natuurlijke dood.

Wat Commodus betreft, zijn lot was veel minder extravagant dan dat in de film. Hij werd eigenlijk vermoord door zijn sparringpartner, een worstelaar met de naam Narcissus, die was omgekocht in een complot om de gekke keizer te vervangen. Zo was de weg van Rome.

tweeNauwkeurig: Marcus Aurelius, The Man

De film neemt een paar vrijheden met het karakter van Marcus Aurelius, vooral als het gaat om de aard van zijn heerschappij. In die tijd regeerde hij samen met Lucius Verus, de echtgenoot van zijn dochter. Afgezien van de kleine kanttekeningen, was Aurelius in zijn tijd een soort rockster.

Hij werd beschouwd als een goede heerser, zowel bekwaam als gezond van geest, eerlijk en getemperd. Dit lijkt zich zeker goed te vertalen in de figuur die op het scherm wordt weergegeven.

1Onnauwkeurig: Commodus, The Man

Commodus wordt in de film afgeschilderd als een losgeslagen schurk, maar zijn echte persoonlijkheid was veel vreemder. In feite raakt de film slechts licht de diepten van zijn verdorvenheid. Toen hij eenmaal aan de macht was, noemde hij Rome letterlijk 'de kolonie van Commodus', een duidelijk voorbeeld van op hol geslagen grootheidswaanzin.

Hij leek in veel opzichten meer op Caligula, met massale aflaten als een hoofdbestanddeel van zijn wekelijkse schema. Helaas zou zijn nalatenschap lijden onder de handen van historici die geen medelijden met hem hadden toen ze zijn daden vertelden. Evenzo, ondanks zijn Oscar-status, Gladiator is een van de beste foto's die ook niet goed is verouderd.

VOLGENDE: Top 10 zwaarden en sandalen-films van de 21e eeuw (volgens IMDb)