The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II krijgt de PS4-remasterbehandeling en behoudt zijn goed gemaakte JRPG-tarief met een interessant verhaal.
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II krijgt de PS4-remasterbehandeling en behoudt zijn goed gemaakte JRPG-tarief met een interessant verhaal.
Sommige genres van videogames kunnen bijzonder verdeeldheid zaaien, en nergens is dit meer waar dan bij de JRPG. Een echte love-it-or-hate-it-spelstijl, de traditionele JRPG vindt liefde van degenen die verliefd worden op de uitgestrekte verhalen en tactische gevechten van het genre. Anderen vinden het gebrek aan directe controle en de behoefte om iets van een klus te klaren, vooral in combinatie met de voorliefde voor een lineaire verhaalstructuur.
Misschien zijn er daarom enkele pogingen geweest om JRPG's om te zetten in iets actievers. Final Fantasy is nu een heel ander beest dan in zijn eerdere jaren, zoals blijkt uit de verschillen in de komende Final Fantasy VII Remake. Veel ontwikkelaars hebben echter vastgehouden aan hun wapens en ontdekten dat - ondanks beweringen dat het tegendeel beweert - er genoeg mensen zijn die enthousiast zijn om via traditionele JRPG's te spelen.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in snelle weergave te starten.
Dit is waar The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II komt binnen. Van de cast van personages en mecha-actie tot de kunststijl en gameplay, Trails of Cold Steel II is een pure JRPG, zij het met hier en daar wat toeters en bellen. Ontwikkelaar Falcom, een heruitgave van de PS3-titel uit 2016, is robuust in zijn aanpak en geeft geen ruimte voor moderne trends naar een zwaardere actiegerichtheid.
Dit is zeker positief voor degenen die hebben gewacht op een old-school JRPG. Het is niet echt een erfenis, maar in plaats daarvan Trails of Cold Steel II heeft een zekerheid over wat het wil zijn, en doet niet veel om van het pad af te wijken. Er zijn genoeg vinkjes om door te kruisen, van het turn-based gevecht en het vertrouwde systeem voor het gebruik van speciale aanvallen tot de manier waarop het verhaal interpersoonlijke relatiedrama combineert met wereldveranderende gebeurtenissen die permanent verbonden zijn met de dappere tienercast.
Trails of Cold Steel II speelt zich af tijdens de gebeurtenissen van de wrede Ereboniaanse burgeroorlog, waarbij de Noble Alliance wedijvert om de leiding te nemen. De helden - de overblijfselen van Klasse VII van de Thors Militaire Academie - worden vervolgens midden in dit gevecht geworpen na de dramatische gebeurtenissen van de vorige game. Die onschuld van de laatste game is niet per se verdwenen, maar de inzet hier voelt zeker aan de hoge kant.
Falcom weet echter wat werkt en dwaalt niet ver van het pad af. JRPG's verwant aan Trails of Cold Steel II kunnen gedoemd zijn te mislukken als ze het niveau van kameraadschap tussen karakters niet correct krijgen, zelfs als het niet altijd realistisch aanvoelt (of zelfs helemaal niet). Een van de grote geneugten van een traditionele JRPG is het gevoel dat de personages alles kunnen doen als ze zichzelf optrekken aan de bootstraps en samenwerken voor een gemeenschappelijk doel, en meestal Trails of Cold Steel II heeft dit in schoppen.
De meeste spelers hebben de verschillende karaktertropen al eerder gezien, van het stoïcijnse hoofdpersonage van Rean tot een assortiment van mede-sterren die variëren van fiesty tot afstandelijk. Desalniettemin is er iets boeiend aan hen, geworpen in een wereld van politieke intriges die de speler vaak aan het raden houdt wat er daarna zal gebeuren. Onderweg is het een erg leuke rit.
Trails of Cold Steel II is voor het grootste deel eenvoudige JRPG-gameplay. De speler zal rondreizen met zijn gezelschap, hier en daar speurtochten uitzoeken en een verscheidenheid aan vijanden doden in turn-based gevechten - met zowel fysieke aanvallen, magie als krachtigere specials. Er zijn een paar extra functies in de turn-based combat, waarvan de leukste een link-systeem is dat karakteraanvallen combineert met het overdrive-wachtrij-systeem.
Over het algemeen is het spel lineair van aard, waarbij het van het ene kronkelende gebied naar het andere gaat, tegenstanders verslaat en de vreemde spannende baasgevecht aangaat - waar de eerder genoemde link- en overdrive-tactieken van vitaal belang blijken te zijn. Later in het spel is er iets van een afwijking waardoor de speler een beetje meer vrijheid heeft, wat op prijs wordt gesteld, maar over het algemeen Trails of Cold Steel II is aangelegd met een weg die gebruikers geacht worden te volgen. Dat is ook niet per se een slechte zaak, hoewel degenen die gewend zijn om meer vrijheid te hebben, zelfs binnen games van een vergelijkbare stijl, het misschien een beetje archaïsch vinden.
Afgezien van de strijd en het zoeken, zijn er ook een handvol afleidingen. Er is - natuurlijk - een leuke kleine visminigame, maar er zijn ook dingen als snowboarden die de spanning doorbreken. Deze elementen doen niet echt veel om de plot vooruit te helpen, maar bieden op zijn minst iets anders.
Als het op het verhaal aankomt, Trails of Cold Steel II is ook indrukwekkend. Het verhaal heeft een aantal solide wendingen die spelers misschien niet verwachten, hoewel het soms voelt alsof het tempo een beetje afwijkt; de game blinkt uit in zijn reikwijdte, maar het voelt alsof het beknopter en pittiger had kunnen zijn, omdat het soms sleept, zelfs met de hoognodige turbomodus van het spel.
Iets wat potentiële spelers in gedachten moeten houden, is dat Trails of Cold Steel II is een direct vervolg op de vorige game en knoeit niet met het in het diepe gooien van de gebruiker. Als zodanig kunnen degenen die niet bekend zijn met de vorige titel het een beetje beangstigend vinden. Gelukkig is er een samenvatting van de vorige game via een menuoptie om door gebeurtenissen uit het verleden te lopen, dus als iemand dit om de een of andere reden zonder voorkennis oppakt, zal hij niet te verdwaald zijn.
Ondanks deze optie moeten spelers waarschijnlijk verkoudheid vermijden. Onderdeel van de allure van The Legend of Heroes is hoe compromisloos het is met betrekking tot zijn verhaal, en Trails of Cold Steel II is geen uitzondering. Dit is geen gewoon vervolg, maar duikt recht in de plot, en hoewel er verwijzingen zijn om spelers op weg te helpen, zou het verstandiger zijn om eerst het originele spel te spelen.
Voor degenen die de eerste speelden, Trails of Cold Steel II zal waarschijnlijk niet teleurstellen. Er zijn geen gevangenen nodig met zijn spelsystemen of zijn verhaal, maar degenen die van een doordachte, klassieke JRPG houden, zullen hier iets vinden om van te genieten. Soms voelt het misschien een beetje traag, maar met een wereld die zo meeslepend is, is het gemakkelijk te vergeven.
The Legend of Heroes: Trails of Cold Steel II is nu uit voor PS4 en is ook beschikbaar voor pc, PS3 en PS Vita. Screen Rant is voor deze recensie voorzien van PS4-downloadcode.