Piggy heeft een langzame intensiteit die culmineert in een fantastisch einde en hoewel de film strakker geschreven had kunnen worden, is het een bevredigend horloge.
De toon en uitvoeringen zijn op één lijn, waardoor een vertrouwde maar effectieve sfeer ontstaat, waardoor MK Ultra een no-nonsense thriller is die doet denken aan paranoia uit de jaren 70.
Triangle of Sadness is een vernietigende verwijdering van influencers en vermogensverzamelaars, de meest gestoorde aflevering van Below Deck Bravo-wensen die ze hebben geproduceerd.
Empire of Light gedraagt zich minder als een diepgaand verhaal over menselijke verbondenheid in donkere tijden en meer als een ongepaste tentoonstelling van een te veel thema's.
In plaats daarvan is Blanquita een film die zijn kijkers dwingt om de harde waarheden achter machtssystemen onder ogen te zien vanuit een sympathiek, onbetrouwbaar standpunt.
Het heeft een koortsachtige energie die verloren gaat te midden van de mijmering, en hoewel het een geweldige cast heeft, duurt het te lang om een punt te maken terwijl het naar zijn einde kronkelt.
Corsage wordt gedragen door de briljante uitvoering van Vicky Krieps en haar bereidheid om genreconventies te omzeilen ten gunste van een duister en dromerig sprookje.
Verankerd door sterke optredens van Daisy Ridley en Dave Merheje, heeft de film tempoproblemen, maar hij is emotioneel resonerend, humoristisch en herkenbaar.