Beyond: Two Souls komt naar de pc, maar een verandering van platform verbergt de bredere problemen van de game met zijn beperkende gameplay en het algemene verhaal niet.
Beyond: Two Souls komt naar de pc, maar een verandering van platform verbergt de bredere problemen van de game met zijn beperkende gameplay en het algemene verhaal niet.
De ambitie achter Quantic Dream's Verder dan twee zielen heeft nooit getwijfeld. Met Ellen Page en Willem Defoe verdubbelde de ontwikkelaar het enorme succes van mede-PlayStation Exclusive Zware regen toen het werd uitgebracht in 2013. Een PS4-heruitgave volgde, en nu komen al die exclusieve Sony-producten voor pc aan via de Epic Games Store.
Verder dan twee zielen blijft een duidelijke poging van Quantic Dream om de film na te jagen. Dat komt niet alleen door de cast, maar ook door de framing, een ambitieus verhaal van geestenwerelden, geheime overheidsorganisaties en samenzweringen van meerdere generaties. Op macroniveau Verder dan twee zielen vertelt een vreemd en intrigerend verhaal, maar verliest zichzelf in de fijne kneepjes.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in snelle weergave te starten.
Dat wil niet zeggen dat elementen van Verder dan twee zielen zijn niet enorm succesvol. De game is omkaderd door een reeks niet-lineaire niveaus, een beslissing die Quantic Dream niet alleen in staat stelde om op een interessante manier te werken aan het vertellen van het mysterie, maar de speler ook in het ongewisse houdt terwijl ze de soms bizarre onderdelen ervan steeds weer ontrafelen. Verder dan twee zielen is niet zo vreemd als de vorige game Fahrenheit / Indigo profetie , maar toch is het verre van de meer rechttoe rechtaan Zware regen .
Beter nog, deze focus op een meer episodische structuur helpt voorkomen dat het algemene verhaal onsamenhangend raakt. Verder dan twee zielen overspant tientallen jaren, en dus door de speler de gimmick van tijdsprongen te laten kopen, betekent dit dat die gaten nooit te schokkend aanvoelen. Het sluit uiteindelijk op een oppervlakkige manier aan bij de plot, maar als stilistische keuze is het een slimme keuze.
Hoewel deze stijl redelijk werkt, verhult het enkele problemen met de inhoud van het spel niet. Verder dan twee zielen grenst absoluut aan het melodramatische, af en toe ondergedompeld in te veel gebruikte stijlfiguren die geen recht doen aan zijn grootse ideeën. Een verhaal over boze geesten ontketend door vreemde apparaten heeft een verbinding met zijn personages nodig via kleinere momenten, maar dat gebeurt nooit helemaal.
Door dit, Verder dan twee zielen is misschien groot en bombastisch, maar verliest zichzelf in de details. Maar al te vaak vallen elementen die kunnen helpen bij het opbouwen van een personage plat, zelfs als er enkele hoogtepunten zijn, zoals een ravage aanrichten als geest op een verjaardagsfeestje voor tieners of het huis van Jodie als kind verkennen. De connectie tussen Jodie en de mysterieuze entiteit Aiden voelt op zijn minst echt aan, en dit is misschien wel het meest interessante deel van het spel.
Verder dan twee zielen kijkt hier echter nooit echt naar buiten een oppervlakkig niveau, en dit is een probleem over de hele linie. Hier en daar duiken grote onderwerpen op, van dakloosheid tot buitenlandse interventie, en er is zelfs een intermezzo waarin Jodie bij een Navajo-familie logeert en hen helpt met een kwade vloek. Over het algemeen ontbreekt het aan nuance en diepgang, wat de betrokkenheid van de speler niet ten goede komt.
Het is eerlijk om te zeggen dat de acteurs allemaal hun best doen, met de grote namen van Ellen Page en Willem Defoe die serieus werk verzetten, maar soms is het duidelijk niet gemakkelijk. Het script voelt af en toe houterig aan, en er zijn relaties die niet echt aanvoelen. Dit geldt met name voor de romantische interesses, die ofwel niet gaar zijn of gevuld zijn met voldoende gecompliceerde elementen om te voorkomen dat de speler die emotionele gehechtheid echt voelt.
Nogmaals, het is in deze kleinere details dat Quantic Dream naar beneden valt. Verder dan twee zielen mikt hoog, maar vergeet de meer ingewikkelde elementen, van een kernroman die onhandig is tussen een baas en hun werknemer (waarbij een machtsdynamiek wordt geïntroduceerd die nog nooit wordt genoemd en nog alleen is onderzocht) tot het kernmysterie van het spel dat geen bevredigend broodkruimelspoor krijgt . Gebruikers zullen aan het einde van het spel ontdekken wie Aiden is, maar het is niet iets waar in die afzonderlijke afleveringen bijzonder naar wordt verwezen - een schande gezien hoe goed de relatie tussen Jodie en Aiden wordt getoond.
Daar helpt het niet bij Verder dan twee zielen lijdt aan vrij restrictieve gameplay. Net als bij andere Quantic Dream-spellen ligt de focus vooral op snelle tijdgebeurtenissen, maar deze wegen nooit zwaar, waardoor de speler evenveel betrokken raakt bij taken die zo gevarieerd zijn als het koken van een maaltijd of het infiltreren van een geheime militaire basis vol boze geesten. Bovendien zijn sommige van de QTE's die voor interactiviteit zijn gekozen nogal vreemd, zoals boos gitaar spelen of een algebra-puzzel voltooien.
Het helpt niet dat muis- en toetsenbordbedieningen niet zo snel reageren als het gebruik van een controller, wat een beetje irritatie kan veroorzaken bij pc-spelers. De hoogtepunten vanuit een gameplay-perspectief zijn die momenten die Aiden besturen, waar de vrij vloeiende beweging en de mogelijkheid om te communiceren met een breed scala aan items spelers een beetje meer vrijheid geeft - en beter werkt voor muisgebruikers - maar toch voelt het spel nooit echt zoals de speler autonomie heeft. En vanwege een emotionele impact die afneemt in vergelijking met leeftijdsgenoten Vertel verhalen De levende doden , soms wordt het genieten van het over-the-top sci-fi-verhaal belemmerd door de gameplay zelf.
Als het stof is neergedaald, Verder dan twee zielen biedt zowel het beste als het slechtste van Quantic Dream, met een bedwelmend verlangen naar ambitie en spektakel dat verloren gaat door het niet leveren van de details. Verder dan twee zielen fungeert als een brug om een interactief verhaal te creëren, maar levert uiteindelijk niet echt op als een verhalend verhaal of een opwindend videogame. Desondanks heeft het nog steeds zijn momenten die waarschijnlijk bij de speler blijven, en het is onmogelijk om te zeggen dat het geen persoonlijkheid heeft.
Verder dan twee zielen is nu uit voor pc, PS3 en PS4. Screen Rant is voor deze beoordeling voorzien van een pc-downloadcode.