De Britse sitcom The Office en de Amerikaanse aanpassing zijn even populair en geprezen, maar ze verschillen in verhaal, personages, humor en toon.
De Britse en Amerikaanse versies van Het kantoor , hoewel ze qua uitgangspunt vrijwel identiek zijn, weerspiegelen ze de culturele verschillen tussen hun respectieve thuislanden. Gemaakt door respectievelijk Ricky Gervais & Stephen Merchant en Greg Daniels, vinden zowel de Britse BBC sitcom mockumentary-serie als de Amerikaanse NBC-aanpassing humor in de zwakheden van de personages die in een alledaagse kantooromgeving werken.
De originele Britse serie was niet van de ene op de andere dag een sensatie, maar verspreidde zich al snel over de hele wereld en werd een cringe-komedieklassieker. De Amerikaanse aanpassing was ook een langzame verbranding, aanvankelijk bekritiseerd vanwege het vermoeide herhalen van het bronmateriaal. Na het eerste seizoen week de aanpassing af van het origineel in verhaal, personages en toon, en ging een eigen leven leiden dat resoneerde met een Amerikaans publiek.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in snelle weergave te starten.
De originele versie van Het kantoor liep voor twee seizoenen van zes afleveringen, plus een tweedelige kerstspecial (zoals gebruikelijk is bij Britse televisieklassiekers). De makers van de aanpassing namen het succes van de show en liepen er negen seizoenen mee door, zelfs na het controversiële vertrek van ster Steve Carrell in seizoen 7. In tegenstelling tot veel Amerikaanse aanpassingen van Britse shows, zoals Huiden en Koppelen , Het kantoor De VS werd uiteindelijk net zo populair als het origineel. Beide geliefde series, die zowel door kijkers als critici worden geprezen, worden tot nu toe vaak tot de grappigste tv-programma's van de eeuw gerekend, maar er zijn verschillende verschillen tussen beide.
The Office Characters: US Vs. UK
Het kantoor De herkenbaarheid van Britse karakters ligt in hun ellende en verveling, terwijl de Amerikaanse karakters een volledig Amerikaans optimisme dragen. De crux van de Britse serie zijn de toondoofde pogingen van narcistische baas David Brent om indruk te maken op zijn collega's,die niet slagen vanwege zijn onopzettelijke racisme, seksisme en algemene sociale onbekwaamheid. In seizoen 1 van de Amerikaanse serie,districtmanager Michael Scott weerspiegelt het zelfvertrouwen en de aanstootgevende faux pas van David Brent. Maar in de daaropvolgende seizoenen ontwikkelden schrijvers Scott tot een meer naïef, clownesk personage dat eerder de gunst van het Amerikaanse publiek zou winnen.
De Amerikaanse schrijvers hebben ook de ondersteunende karakters aangepast om ze sympathieker te maken. Zowel Gareth Keenan als Dwight Schrute zijn nerdy brown-nosers, maar Gareth is een humorloze ex-militair, terwijl Dwight een absurdistische bietenboer is. Gareth's rivaal Tim Canterbury is een bonafide underdog die nog steeds bij zijn ouders woont, terwijl Dwights rivaal Jim Halpert een vrolijker personage is dat het goed kan zien en gemakkelijk charmeren. Tim en Jim flirten met de verveelde, buurmeisje receptionisten van hun respectievelijke kantoor: de afgematte, berustende Dawn en haar zachtere, meer smiley Amerikaanse tegenhanger Pam. De Amerikaanse serie, gevierd om zijn ensemble-cast, week ook af van het origineel door de voortdurende toevoeging van maffe nieuwe personages.
The Office Bedrijven: Wernham Hogg Vs. Dunder Mifflin
Beide versies van Het kantoor vinden plaats in regionale vestigingen van bedrijfspapierbedrijven in industriesteden. De Britse serie speelt zich af in het fictieve Wernham Hogg-kantoor in Slough Trading Estate in Engeland, terwijl de Amerikaanse versie zich afspeelt in het Dunder Mifflin-kantoor in de Electric City of Scranton, Penn. Elk kantoor is neutraal getint en fluorescerend verlicht, maar de Amerikaanse schrijvers fleurden de lichten op na het eerste seizoen van de aanpassing, omdat de gedempte kantoorverlichting die de stemming in de Britse serie bepaalde, misschien te saai was voor een Amerikaans publiek dat dat niet was. zoals gewend aan grijze luchten.
Iedereen in de Britse serie is opvallend wit, wat Brent in de piloot behandelt. Ik heb geen bordje op de deur met de tekst ‘alleen blanken’, weet je, hij zegt. Het kan me niet schelen of je zwart, bruin, geel bent ... Deze specifieke satire van onbedoeld racisme werd weggelaten uit de Amerikaanse serie, die een iets meer diverse, zij het op dezelfde manier blanke mannelijke dominante cast bevat. Toch wordt het gebrek aan raciale gevoeligheid van Michael Scott gehekeld in de tweede aflevering, Diversity Day, wanneer hij een tactloze hervertelling van een Chris Rock-bit uitvoert.
The Office Story: US Vs. UK
De stuwende komische kracht van elke iteratie van Het kantoor is de scheiding tussen de perceptie van de manager van hoe anderen hem zien en de realiteit van hoe hij door anderen wordt gezien. Een andere komische rode draad door beide series is de rivaliteit tussen twee verkopers: de dynamiek tussen Gareth en Tim in de Britse serie is meer een echte wederzijdse haat, maar Jim's praktische grappen over Dwight in de Amerikaanse versie zijn slechts afleiding van de verveling van het kantoorleven . De centrale romantische verhaallijn ziet Jim en Pam gelukkig samen in de seizoenen 4 tot en met 9 van de Amerikaanse versie, terwijl Tim en Dawn geen koppel vormen tot de kerstspecial aan het einde van de Britse serie.
De Amerikaanse aanpassing van Het kantoor werkte omdat het na zijn rotsachtige start niet te veel op het bronmateriaal leunde. De Amerikaan Kantoor pilot-aflevering was een directe aanpassing van de Britse, van de huiveringwekkende telefoontjes van de managers tot de nietmachine in de gelei. Dit leverde enige kritiek op van fans van de originele serie, maar ook van Amerikaanse nieuwkomers die het niet helemaal begrepen. Vanaf seizoen 2 groeide de aanpassing in originaliteit toen schrijvers grappen en subplots begonnen aan te passen aan de Amerikaanse castleden.
The Office Humor: US Vs. UK
De overkoepelende clou in beide versies van Het kantoor is een gebrek aan professionaliteit. Beide shows bevatten komische kernthema's van sociale onhandigheid en praktische grappen. In overeenstemming met de Britse komedietraditie, is de originele serie gebouwd op bijtend commentaar op de werkelijkheid, het belachelijk maken van de persoonlijke mislukkingen van personages en het uit de tweede hand halen van het publiek. Maar de benadering van elke serie van de trivialiteiten van het kantoorleven laat de verschillen zien tussen Britse en Amerikaanse humor.
De originele sitcom is tegelijkertijd subtieler en botter dan de aanpassing. De taal is meer godslasterlijk en de grappen zijn verwerpelijker: de verklaring van David Brent dat elke kerel op kantoor is wakker geworden bij het kraken van de dageraad, is bijvoorbeeld explicieter dan de gebruikelijke blaf van Michael Scott Dat is wat zij zei! Toch sluit de levering van de grappen uit de originele serie aan bij de subtiliteiten van droge, uitgestreken Britse humor. De Amerikaanse aanpassing is een gekke, enigszins verwaterde kijk op het originele materiaal, die in plaats daarvan lacht uit de Amerikaanse komische traditie van gekke capriolen en overdreven levering.
The Office Ending: US Vs. UK
In beide tweedelige finales komen de kantoorploegen samen om feest te vieren. Drie jaar nadat hun fictieve documentaire is ingepakt, Het kantoor Britse karakters krijgen te maken met nederlagen voorafgaand aan het kerstfeest van het bedrijf. David Brent is een handelsreiziger en mislukte zanger geworden met een teleurstellend daten. Dawn voelt zich ellendig in Florida met haar onattente verloofde Lee. Tim zit nog steeds vast in een baan die hij haat met aartsvijand Gareth als zijn baas. Gelukkig draait het tweede deel van de special deze nare omstandigheden om: Brent gaat op een succesvolle blind date en slaagt er eindelijk in om zijn collega's aan het lachen te maken, terwijl Dawn Lee verlaat en herenigt met Tim in Engeland. Toch is het geen definitief feelgood-einde, omdat kijkers niet weten of het allemaal goed komt. Ik weet niet wat een happy end is Zegt Tim. Het leven gaat niet over het einde, toch? Het is een reeks momenten.
Aan de overkant van de vijver maakt Michael Scott een verrassende comeback op de bruiloft van Dwight en Angela met een laatste, oprechte dat is wat zij zei en toont de teamfoto's van zijn gelukkige gezin. Dwight heeft de baan van de districtsmanager waar hij altijd van heeft gedroomd, Jim en Pam beginnen een nieuw leven in Austin, Texas, en Ryan en Kelly rennen in wezen samen weg de zonsondergang in. Uiteindelijk, terwijl de Dunder Mifflin-gemeenschap haar lang en gelukkig beleeft, zien de Wernham Hogg-medewerkers een onzekere toekomst tegemoet.
Het cruciale onderscheid tussen de Amerikaanse en Britse versies van Het kantoor is de onderstroom van ellende van het Britse origineel versus de onderstroom van optimisme in de Amerikaanse aanpassing. De twee iteraties van Het kantoor De contrasterende eindes versterken het komische goud dat de twee series onderscheidt en verantwoordelijk is voor hun blijvende succes: de Britse versie vestigde de miljoen dollar, miljoen lach-formule met zijn eigenaardige karakters en scherp realisme, en de Amerikaanse versie veranderde de formule met het warme, vage idealisme van een gelukkig maar onconventioneel gezin.
Het Office Easter Egg maakt Jim's beste grap nog beter